本文
国際交流員コラム
शुभ लाभ（シュブ ラァヴ）「幸運を」
自己紹介
सबैजनालाई मेरो नमस्कार अथव नमस्ते ।
（サバイザナライ メロ ナマスカール アルタヴァ ナマステ。）
「皆さんにご挨拶を申し上げます。」
ネパールから参りましたスベディサルミラと申します。来日して、7年と4ヶ月経ちます。日本で暮らすことになった理由は私が幼い頃から父は海外で仕事をすることが多く、お家へ帰るのは2年に一度、それも1ヶ月きりでした。幼い頃に父と離れ、父の愛情が足りなかった私の父と一緒に暮らしたいという願いを叶えるために父は私達家族を日本へ連れてきてくれました。私がネパールに居た頃は忍者のアニメをよくテレビで見ていました。そのアニメ以外は日本のことを全く知らず、子供でしたので忍者が暮らしている国だと思っていました。日本に来ることになって、忍者達と会って、忍者になってみたいという強い思いがありました。でも、当たり前ですが、忍者自体が存在してなく、心が折れました。日本のことを知るに連れて、アニメ、本、日本文化に興味を持つようになりました。
父は私達兄弟に日本の教育を与えようと考えました。来日して3日後に、あいさつも知らない私が、小学校六年生に入学しました。日本語の文字を書けない、言葉も話せない私が外国人一人で広い学校でどのように生活するのだろうという不安や緊張感がありました。ですが、初日から手を繋いでくれるたくさんの友達と優しい微笑みで学校に迎えてくれた先生方のお陰で、安心して学校生活を送ることが出来ました。いよいよ日本への生活が始まり、慣れないことが多くありました。その一つは、友達との振る舞い方や遊び方でした。ネパールと全く違う遊び方、言葉を口に出来ない私にカタカナ英語や絵を使って一生懸命に遊び方を教えてくれたり、ずっとそばに居てくれたり、放課後は私と一緒に家に帰ったりもしてくれました。また、先生方は英語やネパール語を携帯や辞書などを使って調べて支えてくれました。できるだけは簡単な日本語を使ってコミュニケーションをする、ゲームを使って楽しく勉強するなどをしました。先生方と友達の親切な行動で私の学校生活が楽しく過ごすことができました。
また、ネパールで目にしていなかったことや驚くこともたくさんありました。その中で一つ目は海と水族館です。ネパールは内陸国なので海はありません。そのため、海も水族館もないです。ネパールに居る時はテレビなどで海の世界を見ていました。海はとってもきれいで魚の種類もたくさんあって、それを見るのが好きで動物ドキュメンタリーの番組を一度も見逃した事はありませんでした。日本で海と水族館を生で見たときは鳥肌が立って、想像以上に美しいと感じました。二つ目は日本の学校では鉛筆又はシャンプーペンシルを使うことです。ネパールでは、小学校5年生までは鉛筆で、6年生からは青色インクペンを使います。これらのことを知って、小さな事でも自分の国と違いがあるのだと感じました。
今は、4月1日から行橋市役所の市民相談室で勤務しています。世界は広く、明るく、魅力的で安全で胸いっぱいに楽しめる場所がたくさんあります。皆さんを世界の人々と繋げていきたいです。そのため、国際交流イベントなどをしていきたいと思っています、ぜひご参加をよろしくお願いいたします。このような国際交流イベントを開催してほしいというお考えがございましたら、お気軽にご連絡ください。連絡先は、下記に記載しています。どうぞよろしくお願い申し上げます。
मेरो नाम सुवेदी शर्मिला हो र नेपालबाट आएको हुँ । म जापानमा आएको ७ वर्ष ४ महिना भयो। म जापानमा बस्न लागेको कारण चाहि ,म सानो हुदा मेरो बुबा अन्य देशहरुमा काम गर्न जानुहुन्थ्यो र उहाँ २ वर्षमा १ महिनाको लागि मात्र घरमा फर्कनुहुन्थ्यो।म सानै उमेरमा बुबा बाट टाढा हुँदै बुबाको माया कमी हुदा मेरो बुबा संग बस्न चाहाने इच्छा पूरा गर्न बुबाले हामी परिवारलाई जापानमा ल्याउनु भयो। म नेपाल बस्दा टिभीमा निन्जा एनिमे (कार्टुन) हेर्नेगर्दथ्ये। मलाई त्यो एनिमे बाहेक जापानको बारेमा केहिपनि थाहा थिएन, र म बच्चा भएको करणले निन्जाहरू बस्ने देश होला भन्ने सोच्ने गर्थे। जब हामी परिवार जापान आउने निर्णय भयो , म निन्जालाई भेट्ने र एक बन्ने ठुलो इच्छा थियो। तर, अवश्य पनि निन्जाहरू संसारमा अवस्थित हुदैनन् र म बच्चाको दिल टुट्यो। मैले जापानको बारेमा बढि जान्दै जाँदा, मलाई एनिमे, किताबहरू र जापानी संस्कृतिमा रुचि बढ्यो।
बुबाले हामी भाइबहिनीहरूलाई जापानको पनि शिक्षा दिने सोच गर्नुभयो।जापान आइपुगेको तीन दिन पछि, म प्राथमिक विद्यालयको छैठौं कक्षामा जानथाले , तेतिबेला मलाई नमस्ते कसरी भन्ने पनि थाहा थिएन। जापानी भाषा लेख्न वा बोल्न नसक्ने विदेशी म एक्लैयेस्तो ठूलो विद्यालयमा कसरी बस्न सक्छु भन्ने डर र चिन्तितमा थिएँ। तर, पहिलो दिनदेखिनै बाट मेरो हात थमाइदिने साथीहरू र मिठो मुस्कानले विद्यालयमा स्वागत गरिदिनु भएको शिक्षकहरूको कारणले गर्दा ढुक्कका साथ म विद्यालय जान सकें। लगभग जापानमा बस्ने जिन्दगीको सुरुवात भयो र त्यहाँ धेरै चीजहरू थिए जुन मलाई बानी थिएन। ती मध्ये एक थियो साथीहरूसँग कसरी व्यवहार गर्ने र खेल्ने तरिका थियो । उनीहरुको खेल्ने तरिका नेपालको भन्दा बिल्कुलै फरक थियो, र म भाषा बोल्न नआउने भएपनि उनीहरुले मलाई काताकाना अंग्रेजी र चित्रहरु बाट कसरी खेल्ने भनेर सिकाउन सक्दो प्रयास गरिदिन्थे र उनीहरु सधैं मेरो छेउमा बसी राख्थे, र स्कुल सकिएपछि मसँग घर संगै जानेपनि गर्थे। शिक्षकहरूले आफ्नो फोन र शब्दकोश प्रयोग गरिअंग्रेजी र नेपाली भाषाबाट मेरो पढाईमा सहयोग गर्दिनु हुन्थ्यो। सकेसम्म सरल जापानी भाषामा बोल्न गर्ने प्रयास रअध्यनलाई रमाइलो बनाउन खेलहरू प्रयोग गर्नुहुन्थ्यो । मेरा शिक्षकहरू र साथीहरूको दयालु कार्यहरूले मेरो विद्यालय जीवनलाई रमाइलो बनायो।
मैले नेपालमा नदेखेका धेरै आश्चर्य र चीजहरू पनि थियो । पहिलो समुन्ध्र र एकोरियम हो। नेपाल भूपरिवेष्ठित देश भएकाले समुद्र छैन । त्यसैले, त्यहाँ कुनै समुद्र वा एकोरियम छैनन् ।म नेपालमा हुँदा टिभीमा समुन्द्री संसार हेर्ने गर्थे।समुद्र धेरै सुन्दर थियो र त्यहाँ धेरै प्रकारका माछाहरू थिए, र मलाई ती हेर्न मन पर्थ्यो, त्यसैले मैले जवरहरूको डकुमेन्ट्री कार्यक्रम कहिल्यै छुटाउने थिइन्। जब मैले जापानमा समुद्र र एकोरियम व्यक्तिगत रूपमा देखेँ, मेरो हातमा काँडा उम्रियो र मैले सोचेभन्दा पनि धेरै सुन्दर लाग्यो। जापानको विद्यालयका दिनानहरूमा पेन्सिल वा यांत्रिक कलम प्रयोग गर्नुहुन्छ। नेपालमा, प्राथमिक विद्यालयको ५ कक्षासम्मका बालबालिकाले पेन्सिल प्रयोग गर्छन् र ६ कक्षादेखि निलो मसीको कलम प्रयोग गर्छन्।यी कुराहरू थाहा पाएपछि मलाई साना-साना कुराहरू पनि मेरो देशभन्दा फरक भएको महसुस भयो।
अहिले , म ४ महिना १ गते देखि युकुहाशी सिटी हलमा रहेको नागरिक परामर्श कार्यालयमा काम गरिरहेको छु। संसार ठुलो, उज्यालो ,आकर्षक, सुरक्षित र मनखोलेर रमाउन मिल्ने ठाउँहरु धेरै छ । हजुरहरुलाई संसारभरका मानिसहरु संग जोड्न चाहन्छु।यस कारणले, मैलेअन्तर्राष्ट्रिय विनिमय कार्यक्रमहरू आयोजना गर्न चाहन्छु तेस्मा तपाइहरुलाई सहभागी हुन अनिरोद गर्द छु। यदि तपाइँसँग कुनै विचार छ वा हामीलाई यस्तो अन्तर्राष्ट्रिय एक्सचेन्ज कार्यक्रम आयोजना गर्न चाहनुहुन्छ वा गरिदिये हुन्थ्यो भन्ने सोच छ भने , कृपया हामीलाई थाहा दिन नहिचकिचाउनु होला।सम्पर्कको लागि तल दिएको इमेल वा फोन नंबरमा सम्पर्क गर्नुहोला। हजुरहरुलाई हार्दिक स्वागत छ।
（サバイザナライ メロ ナマスカール アルタヴァ ナマステ。）
「皆さんにご挨拶を申し上げます。」
ネパールから参りましたスベディサルミラと申します。来日して、7年と4ヶ月経ちます。日本で暮らすことになった理由は私が幼い頃から父は海外で仕事をすることが多く、お家へ帰るのは2年に一度、それも1ヶ月きりでした。幼い頃に父と離れ、父の愛情が足りなかった私の父と一緒に暮らしたいという願いを叶えるために父は私達家族を日本へ連れてきてくれました。私がネパールに居た頃は忍者のアニメをよくテレビで見ていました。そのアニメ以外は日本のことを全く知らず、子供でしたので忍者が暮らしている国だと思っていました。日本に来ることになって、忍者達と会って、忍者になってみたいという強い思いがありました。でも、当たり前ですが、忍者自体が存在してなく、心が折れました。日本のことを知るに連れて、アニメ、本、日本文化に興味を持つようになりました。
父は私達兄弟に日本の教育を与えようと考えました。来日して3日後に、あいさつも知らない私が、小学校六年生に入学しました。日本語の文字を書けない、言葉も話せない私が外国人一人で広い学校でどのように生活するのだろうという不安や緊張感がありました。ですが、初日から手を繋いでくれるたくさんの友達と優しい微笑みで学校に迎えてくれた先生方のお陰で、安心して学校生活を送ることが出来ました。いよいよ日本への生活が始まり、慣れないことが多くありました。その一つは、友達との振る舞い方や遊び方でした。ネパールと全く違う遊び方、言葉を口に出来ない私にカタカナ英語や絵を使って一生懸命に遊び方を教えてくれたり、ずっとそばに居てくれたり、放課後は私と一緒に家に帰ったりもしてくれました。また、先生方は英語やネパール語を携帯や辞書などを使って調べて支えてくれました。できるだけは簡単な日本語を使ってコミュニケーションをする、ゲームを使って楽しく勉強するなどをしました。先生方と友達の親切な行動で私の学校生活が楽しく過ごすことができました。
また、ネパールで目にしていなかったことや驚くこともたくさんありました。その中で一つ目は海と水族館です。ネパールは内陸国なので海はありません。そのため、海も水族館もないです。ネパールに居る時はテレビなどで海の世界を見ていました。海はとってもきれいで魚の種類もたくさんあって、それを見るのが好きで動物ドキュメンタリーの番組を一度も見逃した事はありませんでした。日本で海と水族館を生で見たときは鳥肌が立って、想像以上に美しいと感じました。二つ目は日本の学校では鉛筆又はシャンプーペンシルを使うことです。ネパールでは、小学校5年生までは鉛筆で、6年生からは青色インクペンを使います。これらのことを知って、小さな事でも自分の国と違いがあるのだと感じました。
今は、4月1日から行橋市役所の市民相談室で勤務しています。世界は広く、明るく、魅力的で安全で胸いっぱいに楽しめる場所がたくさんあります。皆さんを世界の人々と繋げていきたいです。そのため、国際交流イベントなどをしていきたいと思っています、ぜひご参加をよろしくお願いいたします。このような国際交流イベントを開催してほしいというお考えがございましたら、お気軽にご連絡ください。連絡先は、下記に記載しています。どうぞよろしくお願い申し上げます。
मेरो नाम सुवेदी शर्मिला हो र नेपालबाट आएको हुँ । म जापानमा आएको ७ वर्ष ४ महिना भयो। म जापानमा बस्न लागेको कारण चाहि ,म सानो हुदा मेरो बुबा अन्य देशहरुमा काम गर्न जानुहुन्थ्यो र उहाँ २ वर्षमा १ महिनाको लागि मात्र घरमा फर्कनुहुन्थ्यो।म सानै उमेरमा बुबा बाट टाढा हुँदै बुबाको माया कमी हुदा मेरो बुबा संग बस्न चाहाने इच्छा पूरा गर्न बुबाले हामी परिवारलाई जापानमा ल्याउनु भयो। म नेपाल बस्दा टिभीमा निन्जा एनिमे (कार्टुन) हेर्नेगर्दथ्ये। मलाई त्यो एनिमे बाहेक जापानको बारेमा केहिपनि थाहा थिएन, र म बच्चा भएको करणले निन्जाहरू बस्ने देश होला भन्ने सोच्ने गर्थे। जब हामी परिवार जापान आउने निर्णय भयो , म निन्जालाई भेट्ने र एक बन्ने ठुलो इच्छा थियो। तर, अवश्य पनि निन्जाहरू संसारमा अवस्थित हुदैनन् र म बच्चाको दिल टुट्यो। मैले जापानको बारेमा बढि जान्दै जाँदा, मलाई एनिमे, किताबहरू र जापानी संस्कृतिमा रुचि बढ्यो।
बुबाले हामी भाइबहिनीहरूलाई जापानको पनि शिक्षा दिने सोच गर्नुभयो।जापान आइपुगेको तीन दिन पछि, म प्राथमिक विद्यालयको छैठौं कक्षामा जानथाले , तेतिबेला मलाई नमस्ते कसरी भन्ने पनि थाहा थिएन। जापानी भाषा लेख्न वा बोल्न नसक्ने विदेशी म एक्लैयेस्तो ठूलो विद्यालयमा कसरी बस्न सक्छु भन्ने डर र चिन्तितमा थिएँ। तर, पहिलो दिनदेखिनै बाट मेरो हात थमाइदिने साथीहरू र मिठो मुस्कानले विद्यालयमा स्वागत गरिदिनु भएको शिक्षकहरूको कारणले गर्दा ढुक्कका साथ म विद्यालय जान सकें। लगभग जापानमा बस्ने जिन्दगीको सुरुवात भयो र त्यहाँ धेरै चीजहरू थिए जुन मलाई बानी थिएन। ती मध्ये एक थियो साथीहरूसँग कसरी व्यवहार गर्ने र खेल्ने तरिका थियो । उनीहरुको खेल्ने तरिका नेपालको भन्दा बिल्कुलै फरक थियो, र म भाषा बोल्न नआउने भएपनि उनीहरुले मलाई काताकाना अंग्रेजी र चित्रहरु बाट कसरी खेल्ने भनेर सिकाउन सक्दो प्रयास गरिदिन्थे र उनीहरु सधैं मेरो छेउमा बसी राख्थे, र स्कुल सकिएपछि मसँग घर संगै जानेपनि गर्थे। शिक्षकहरूले आफ्नो फोन र शब्दकोश प्रयोग गरिअंग्रेजी र नेपाली भाषाबाट मेरो पढाईमा सहयोग गर्दिनु हुन्थ्यो। सकेसम्म सरल जापानी भाषामा बोल्न गर्ने प्रयास रअध्यनलाई रमाइलो बनाउन खेलहरू प्रयोग गर्नुहुन्थ्यो । मेरा शिक्षकहरू र साथीहरूको दयालु कार्यहरूले मेरो विद्यालय जीवनलाई रमाइलो बनायो।
मैले नेपालमा नदेखेका धेरै आश्चर्य र चीजहरू पनि थियो । पहिलो समुन्ध्र र एकोरियम हो। नेपाल भूपरिवेष्ठित देश भएकाले समुद्र छैन । त्यसैले, त्यहाँ कुनै समुद्र वा एकोरियम छैनन् ।म नेपालमा हुँदा टिभीमा समुन्द्री संसार हेर्ने गर्थे।समुद्र धेरै सुन्दर थियो र त्यहाँ धेरै प्रकारका माछाहरू थिए, र मलाई ती हेर्न मन पर्थ्यो, त्यसैले मैले जवरहरूको डकुमेन्ट्री कार्यक्रम कहिल्यै छुटाउने थिइन्। जब मैले जापानमा समुद्र र एकोरियम व्यक्तिगत रूपमा देखेँ, मेरो हातमा काँडा उम्रियो र मैले सोचेभन्दा पनि धेरै सुन्दर लाग्यो। जापानको विद्यालयका दिनानहरूमा पेन्सिल वा यांत्रिक कलम प्रयोग गर्नुहुन्छ। नेपालमा, प्राथमिक विद्यालयको ५ कक्षासम्मका बालबालिकाले पेन्सिल प्रयोग गर्छन् र ६ कक्षादेखि निलो मसीको कलम प्रयोग गर्छन्।यी कुराहरू थाहा पाएपछि मलाई साना-साना कुराहरू पनि मेरो देशभन्दा फरक भएको महसुस भयो।
अहिले , म ४ महिना १ गते देखि युकुहाशी सिटी हलमा रहेको नागरिक परामर्श कार्यालयमा काम गरिरहेको छु। संसार ठुलो, उज्यालो ,आकर्षक, सुरक्षित र मनखोलेर रमाउन मिल्ने ठाउँहरु धेरै छ । हजुरहरुलाई संसारभरका मानिसहरु संग जोड्न चाहन्छु।यस कारणले, मैलेअन्तर्राष्ट्रिय विनिमय कार्यक्रमहरू आयोजना गर्न चाहन्छु तेस्मा तपाइहरुलाई सहभागी हुन अनिरोद गर्द छु। यदि तपाइँसँग कुनै विचार छ वा हामीलाई यस्तो अन्तर्राष्ट्रिय एक्सचेन्ज कार्यक्रम आयोजना गर्न चाहनुहुन्छ वा गरिदिये हुन्थ्यो भन्ने सोच छ भने , कृपया हामीलाई थाहा दिन नहिचकिचाउनु होला।सम्पर्कको लागि तल दिएको इमेल वा फोन नंबरमा सम्पर्क गर्नुहोला। हजुरहरुलाई हार्दिक स्वागत छ।
